بررسی نیاز رویشگاهی زربین (cupressus sempervirens l) در استان فارس

زربین یکی از گونه های ناشناخته سوزنی برگی است که در اکثر نقاط خشک و مرطوب ایران به طور طبیعی انتشار یافته است. ویژگی های اکولوژیکی این گونه در استان فارس به طور جامع شناخته شده نیست. این گونه در جنوب غربی و جنوب شرقی استان فارس دو توده طبیعی جنگلی را تشکیل داده است. در این تحقیق نیاز رویشگاهی و ویژگیهای کمی و کیفی گونه زربین در این دو رویشگاه مورد مطالعه قرار گرفت. به لحاظ محدود بودن سطح رویشگاه زربین و منحصر به فرد بودن آن، آماربرداری صد در صد از مولفه های کمی و کیفی درختان انجام شد. میانگین قطر برابرسینه و ارتفاع درختان در رویشگاه خرقه به ترتیب 97 سانتی متر و 08/14 متر و در رویشگاه داراکویه 79 سانتی متر و 57/9 متر محاسبه شد. مشخصات کیفی درختان نشان می دهد که هر دو توده کهن سال بوده و با وجود سن زیاد، درختان زربین از لحاظ شادابی و کیفیت تاج در وضعیت خوبی بوده و بذردهی درختان نیز مناسب می باشد. ولی آتش زدن درختان و قطع انشعاب اصلی آنها باعث تخریب تعداد زیادی از پایه ها گشته است. هر دو رویشگاه مورد مطالعه ناهمسال بوده که با مشکل عدم زاد آوری طبیعی مواجه شده اند. بیشترین پراکنش درختان زربین در رویشگاههای فوق، در درههای شمالی و شمال شرقی با شیب 60-30 درصد و بر روی خاکهای آهکی و کم عمق مشاهده شد. همچنین درختان مستقر شده در دره های شمالی و شمال شرقی از نظر ویژگی های کمی و کیفی دارای بهترین وضعیت بودند.